Contacten leggen

Stel je voor...

Als voorbereiding op de Urban Typhoon 2008 workshop in Dharavi, Azië's grootste sloppenwijk, reisde ik alvast een week van tevoren naar Mumbai. Om vertrouwd te raken met het onderwerp van onze workshop zocht ik onderdak in Dharavi. Dagelijks dwaalde ik door de sloppenwijk, ook 's nachts. Als een methode om een stad te leren kennen neem ik foto's van alles wat mijn aandacht trekt. Een jaar eerder had ik hiermee goede ervaringen opgedaan in Tokio

De mensen van Dharavi zijn zeer bereid zichzelf met hun werk te laten fotograferen. Ik heb veel foto's van hoe ze wonen, werken en handelen. Het gaf me inzicht in hoe een sloppenwijk werkt en hoe de stemming is van de mensen die er wonen. Maar het gaf me ook een ongemakkelijk gevoel. Ik nam foto's zonder er iets voor terug te doen. De inzichten die al deze mensen mij gaven waren zo waardevol dat het vinden van een wederdienst onvermijdelijk werd. De internetwinkel tegenover het station Sion inspireerde me tot een passend antwoord voor het nemen van foto's: het geven van foto's. De internetwinkel had een printservice, zodat ik portretten kon afdrukken van iedereen die ik waarschijnlijk wel terug kon vinden.


Kunal was zeer behulpzaam, hij maakte afdrukken van tientallen foto's.

Met stapels foto’s ging ik terug naar de sloppenwijk van Dharavi, waar ongeveer 800.000 mensen wonen. De straten hebben geen namen. Op zoek naar mensen, hun werk, hun familie, hun winkel, hun kinderen. En het bleek te werken. Mensen waren verrast en blij om een foto van zichzelf in hun meest dagelijkse situatie te krijgen. Kinderen holden juichend naar huis, zwaaiend met de foto. Volwassen mannen op zoek naar woorden. Bovendien opende het de wereld die ik probeerde te onderzoeken. Ik werd uitgenodigd om thuis thee te drinken, in een advocatenkantoor, op een dakterras, bij de plaatselijke sportschool, in wat een bedrijf in geluid- en lichtsystemen bleek te zijn. Ik werd rondgeleid door de smalste achterafstraatjes, in het pikdonker, om die jongen op de foto te vinden die de broer van de vriend van de neef van mijn vriend die ik een minuut geleden voor het eerst ontmoette bleek te zijn. En zo verder. In het proces van het teruggeven van de foto's aan de juiste personen leerde ik meer over Dharavi en de mensen dan ik ooit voor mogelijk hield.

Sociale structuren, economie, etniciteit, religieuze scheidingen, architectuur, stedenbouw, infrastructuur, handel, wonen, onderwijs, traditie, en zo verder. Alles wat ik wilde weten kwam binnen het bereik door simpelweg foto’s te nemen en te geven.